امروز داشتم راه خودم را ميرفتم ديدم خانمي پانصد متر جلو تر از من داره راه ميره مانتو نداشت، فقط شلوار و كاپشن ورزشي پوشيده بوده يك شال يك وجبي هم سرش كرده بود و شال را گذاشته بود توي لباسش.
تو دلم خدا خدا كردم بگم يا نگم بهش. خلاصه عزمم را جزم كردم تا رسيدم جلوش همش صلوات ميفرستادم سلام كردم و جواب سلامم را داد با لبخند گفتم پياده رويي ميكنيد؟ گفت بله هر روز كار من اينه گفتم جه جالب منم دارم پياده روي ميكنم گفت اگه اومدي بكي حجابم كافي نيست حتي برا ورزش، خدا روزيتو جاي ديگه حواله كنه به نظرت چرا تنهام جون همه به خاطر حجابم با من نيومدن پياده روي گفتم خدا رو شكر كه متوجهش شديد واقعا برازنده ی شخصيت شما نيست. اين حجاب ميتونيد بريد باشگاه هايي كه پيست پياده روي دارند راحت پياده رويي كنيد. حتي اونجا حجابتون ميتونه از اينم كمتر باشه. گفت خب ديگه حرفات اگه تمام شد به سلامت هدفون تو گوشم است ميخواهم بشنوم. حجابم هم به خودم ربط دارد.
نميدونم چي بگم ولي كلا لال شدم در مقابلش.
در اين مواقع بايد چه كار كرد به نظرتون ؟؟؟؟