از جانب تمام کسانی که شعار دادند"مرگ بر بدحجاب"از تو معذرت می خواهم.

من از جانب تمام کسانی که شعار دادند" ملت ما بیدار است،از بدحجاب بیزار است"از تو

معذرت می خواهم.

من از جانب تمام کسانی که فعل تو را از خود تو جدا نکردند،معذرت می خواهم.

من می دانم که تو اگر اهمیت و فلسفه ی حجاب را بدانی،به حجابت از من هم پایبندتر خواهی

بود.

من می دانم که اگر ظاهر امروز تو این است،من نیز بسیار مقصرم که اگر من توانسته بودم

منطق و احساسم را راجع به حجاب به تو منتقل کنم،ظاهر امروز تو این نبود.

من می دانم که اگر در فرهنگ سالمی که حکم اکسیژن را دارد،نفس کشیده بودی،ریه های

عفافت غبار نمی گرفت.

من می دانم که اگر عمق نقشه ها و اهداف دشمن و تلاش شبانه روزی شان را برای تاراج حیا

می دانستی،مشتی محکم بر دهانشان می کوبیدی.

من می دانم که در عمق دورنت خدا را دوست می داری،فاطمه ی زهرا(س) را دوست           

می داری،برای امام حسین(ع) اشک می ریزی و اگر ندای حق درست به تو برسد،هیچ گاه

رضایت آن ها را با هیچ چیز دیگر در دنیا عوض نمی کنی.

عزیز دلم!
اسلام را با آن چیزی که من و امثال من می گوییم و عمل می کنیم،نشناس!
حساب اسلام را از جامعه ی مسلمین جدا کن!که اگر ما به اسلام درست عمل کرده بودیم،پاکی همه جا را فرا می گرفت!

عزیز دلم!
اگر آن قدر نتوانسته ام تو را دوست داشته باشم و این دوست داشتن را به تو نشان دهم که تو با تمام وجود دریابی که برایم عزیزی و برای همین است که اعتقاد دارم باید از گوهر ارزشمند وجودت پاسداری شود،مشکل از من است!